El periférico Manuel Rivas se puso en el candelero en 1998 con esta novela que ahora se reedita, traducción de la original gallega O lapis do carpinteiro. Una mágica historia de amor, situada en los años de la guerra civil, protagonizada por un médico filantrópico y republicano, es el hilo conductor de la novela. El narrador es un viejo guardia, ahora vigilante en un burdel, que refiere lo sucedido con el doctor durante la guerra a una prostituta. Una tensa historia que constituye un duro alegato contra los vencedores de la guerra civil y una brillante narración.

O lapis do carpinteiro de Manuel Rivas é a novela galega contemporánea máis apoiada polos lectores. Publicada en 1998, dende entón, conta con dezanove edicións e case setenta mil exemplares vendidos en lingua galega, ademais de constituír a obra máis traducida da literatura galega (ata agora a dezaseis linguas) e ser adaptada ao cine por Antón Reixa e ao teatro polo grupo Sarabela. Esta nova edición, dentro da colección “Xerais. Os libros do XXV aniversario”, ilustrada polo pintor Xosé Luís de Dios e correxida e actualizada definitivamente polo autor, constitúe polas súas características e acabamentos un acontecemento na edición en lingua galega.
O lapis do carpinteiro é unha historia de amor, melancolía e liberdade, en tempo de guerra e posguerra, que chega aos nosos días. Un grande amor entre Marisa Mallo, unha fermosa moza de Fronteira, filla dunha familia de ambiente reaccionario, e o médico republicano Daniel Da Barca, posuidor da beleza tísica e seguidor da teoría da realidade intelixente do doutor Nóvoa Santos. Fronte a eles a mirada escrutadora dun home que non tiña medo, Herbal, o garda da cadea da Falcona que verá restaurada a súa condición de ser humano por obra e graza de tantas formas de amor como o lapis do carpinteiro lle foi ensinando a debuxar.
Unha novela que constitúe o testemuño dunha traxedia curativa, unha metáfora de todas as guerras, unha loita contra o esquecemento que demostra o poder salvífico do amor. Unha novela excepcional que coa presente edición ilustrada ficará no lector gravada como un engrama, coma o sulco dunha cicatriz que rescata o mellor da nosa memoria.

Premio Torrente Ballester 1995 Premio Nacional de Literatura 1996. Este libro, un dos máis recoñecidos do autor, é un conxunto de relatos que rescatan a grandeza do pequeno. Manuel Rivas ofrécenos unha interpretación lírica, dura e delicada á vez, dun país habitado polo tempo e por xentes que reclaman o seu dereito a ter unha historia que contar. Un libro de extrema sensibilidade, que contén os contos que foron levados ao cine no filme A lingua das bolboretas. Premio Nacional de Narrativa e Premio Torrente Ballester, este libro de relatos de Manuel Rivas (A Coruña, 1957) supuxo a súa consagración definitiva como narrador. Un orixinal universo literario que enxalza a grandeza do pequeno, que descobre o milagre do mundo no soño dun saxofonista ou na brancura luminosa do leite fresco. Unha ollada dura e, ao tempo, delicada sobre ese territorio no que a realidade linda cos soños, onde se agocha a verdade de cadaquén.

BIOGRAFIAS.GENEALOGIAS.MEMORIA

General